بازیگر یا هنرپیشه کیست ؟

بازیگر یا هنرپیشه (Actor) به هنرمندانی اطلاق می شود که به صورت حرفه ای به ایفای نقش در سینما ، تئاتر و تلویزیون می پردازد ، هنرپیشه گان افرادی هستند که فیلم یا نمایش با استفاده از آنها داستان را برای ما به جلو می برد و هرچه بازیگر تسلط و مهارت بیشتر داشته باشد باورپذیر تر و جذابتر برای مخاطب خواهد بود .در حقیقت این بازیگران هستند که شخصیتهای مکتوب(کارکتر) در فیلمنامه را در فیلم زنده می کنند ، بسیاری هنرپیشگی را برآمده از قدرت احساسات میدانند اما افرادی مانند دیدرو معتقد هستند که هنرپیشه یا بازیگر قابل ستایش و توانمند کسی است که احساسات خود را مهار و با دقت در ظرایف رفتارهای مردمان، “ظاهر” احساسات و حالات انسانی را “تقلید” کند . دیدرو به درستی می گوید چرا که باید احساسات، عقلانیت در درک نقش مکمل هم هستند ،چرا که تقلید صرف دیگر مورد پسند مخاطب نیست و در بسیاری مواقع بازی او را به سطح متوسط یا حتی زیر آن می کشاند.ریشه پیدایش بازیگری به قدمت آیین ها در تاریخ بر می گردد، اما بسیاری مدعی هستند اولین هنرپیشه به معنای نزدیک امروز آن تِسپیس یونانی (بازیگر تئاتر) بوده، که ارسطو درباره او می گوید او شیوه تازه‌ای را بنیاد نهاد، که بر پایه آن هر خواننده کاراکتر منحصر به فردی را با بهره‌گیری از نقاب به نمایش در می آورده، بسیاری او را افسانه می دانند اما بسیار مهم نیست آیا او بوده یا نه بلکه این موضوع مهم است که هنرپیشه با بهرگیری از نقاب یا واژه درست امروزی آن کارکتر با مخاطب را تحت تاثیر قرار داده.

در ایران ما بازیگر یا هنرپیشه را آکتور (فرانسوی: Acteur) نیز می نمایم، خود واژه هنرپیشه در معنی کلی هنرمند به کار می رفته ، اما امروزه در فرهنگستان زبان فارسی این واژه را در برابر آکتور یا آرتیست قرار داده اند. بازیگری در ایران نیز مانند جهان برخواسنه از آیین و اسطوره است آغازگران آن در ایران گوسان ها و نمایشگران دوره قبل اسلام بودند و بعد از اسلام در قالب تعزیه و نقالی به حیات خود ادامه داده و با ورود سینما و تئاتر غربی بازیگری شکل امروزی خود را در ایران پیدا کرده است.

انتخاب بازیگر یا بازیگران توسط کارگردان و تهیه کننده برای فیلم صورت می گیرد، به بازیگرانی که نقش‌های اصلی فیلم را بازی می کتتد، نقش‌های اول و دوم گفته می شود و بقیه بازیگران نقشهای جزیی تری برای پیش برد داستان دارند ، دسته دیگر بازیگران که واژه سیاه لشکر بر روی آنها گذاشته شده ،کلمه‌ای به زبان نمی‌آورد و معمولاً جزئی از جمعیت است.

در میان بازیگر و مخاطب (تماشاگر) قرادادی پنهان در جریان است، قراردادی که مخاطب آن را پذیرفته تا بازیگر را باور کند با آنکه می داند او به راستی شخصیت داستان نیست و اگر در حالت روزمره با چنین موقعیتی روبه رو شود، آن را اغراق و یا مضحک قلمداد میکند این قراردادیست که از زمان آیسخولوس میان تئاترها و تماشاگرانشان برقرار شده و تا امروز نه فقط در تئاتر بلکه سینما ،تلویزیون و رادیو نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به عبارت دیگر هنر نمایش و هنرپیشگی حاصل اعمال نفوذ دقت عقلانی بشری در طبیعت خام است و نباید پنداشت آنچه بر صحنه می آید همانی است که در عرصه طبیعی رخ می دهد یا می تواند رخ دهد و بالعکس.