روایت در سینما به چه معناست؟

روایت در سینما به آنچه در فیلم بر اساس متن (مانند رمان، نمایشنامه و…) اتفاق می افتد و به ما نشان می دهند گفته می شود. بهتر است روایت سینمایی را این گونه تعریف کنیم کنش ها، رویدادها و شخصیت هاست که در طول داستان با آنها آشنا می شویم و این در حالی است که (روایت گر) توضیح دهنده ی سازوکاری و ارتباط میان اینهاست، که چگونگی دست یابی تماشاگر به اطلاعات مربوط به کنش ها،رویدادها وشخصیت ها را تنظیم و کنترل میکند.

در مطلب دیگر (روایت گری) را دقیق تر بررسی خواهیم کرد، اما ابتدا می خواهیم توضیح دهیم که منظور روایت در سینما شامل مجموعه ای تصادفی از رویداد ها نیست، بلکه زنجیره ای از رویدادهایست که با قواعد علت و معلولی به هم پیوسته اند. اگر فیلمی بر پایه ی منطق روایی بنا شده باشد،رویدادی که در پرده ظاهر می شود معلول رویداد قبلی است مانند این مثال:

رویداد ب اتفاق می افتد چرا که رویداد الف اتفاق افتاده است .تصور کنید مردی در نمای الف تفنگی را به سمت فضای بیرون قاب نشانه می رود و شلیک می کند. در نمای ب،مردی دیگر نشان داده می شود که به روی زمین می افتد .به دلیل نحوه ی تدوین این نماها به یکدیگر (آمدن نمای ب درست پس از نمای الف) تماشاگر رویداد نمای الف را علت رویداد نمای به تشخیص می دهد.

پیوند سببی/ علت و معلولی دو نما به یکدیگر را می توان با وارونه کردن ترتیب آنها نشان داد: اگر نمای ب،از مردی که روی زمین می افتد،پیش از نمای الف بیاید که در آن مرد دیگر تفنگی راشلیک می کند،منطق این دو نما چنان غیر قابل درک میشود که تماشاگر نمی تواند در یابد افتادن مرد روی زمین به علت شلیک آن تفنگ به دست مرد دیگر است.صحنه ها هم مانند نماها با منطق روایی علت ومعلول به همدیگر پیوند می یابند.

اسپیلبرگ درباره اهمیت روایت در سینما می گوید

که (به نظرم مردم به این دلیل از تلویزیون های شان دل میکنند و به سینما میروند که به دنبال داستان خوب اند، آنها پیش از آنکه به دنبال آتش و سیل یا سقوط هواپیما و فضاپیماها باشند، داستان خوب می خواهند) منظور او یک داستان که منطق روایی با سلسه وقایع که به صورت علت و معلومی (روایتگر) توسط آنها ما را تا اتنهای داستان می کشد.